PROŠLOST ZA BUDUĆNOST

URK SG je osnovan 1953. godine, kao rukometna sekcija najvećeg studentskog naselja na Balkanu. Osnivač kluba bio je Univerzitet u Beogradu. Odmah po osnivanju Klub je imao mušku i žensku selekciju.

U svojoj istoriji, Klub je nekoliko puta menjao ime. Već 1955. godine, inicijalni naziv „Studentski grad“ promenjen je u „Sudent“, a 1971. u „Univerzitet“. Godine 1992. na osnovu sponzorskog ugovora sa kompanijom „Mepex Holding“, Klub postaje „Mepex-Univerzitet“. Najzad, 1998. godine, Uprava je odlučila da Klubu vrati naziv „Studentski grad“, pod kojim je i formiran.

Danas je URK „Studenstki grad“ jedini unuverzitetski muški rukometni klub u Srbiji.

Prvu zvaničnu utakmicu, Klub je odigrao protiv selekcije DIF-a (Državni institut za fizičku kulturu), u okviru Studentske lige Beograda, a rezultat je bio 10:10. U to vreme, Studentska liga je imala rang republičke lige, a pobednik je učestvovao u „razigravanju“ za šampiona Srbije. Kasnije bi, pobednici ovakvih republičkih prvenstava, sa prvacima drugih republika, igrali završni turnir za šampionat tadašnje Federativne narodne republike Jugoslavije (FNRJ).

U čitavoj istoriji, Klub nije imao svoj teren ni salu, pa su se utakmice igrale na različitim lokacijama u gradu. Svoje prve utakmice u zimskom periodu, „Studentski“ je igrao u samom studentskom naselju, odnosno u popularnoj studentskoj „Menzi“. Iako ovo nije bio namenski sportski objekat, bio je to jedini prostor u Beogradu koji je dimenzijama zadovoljavao zahteve rukometne igre. U letnjem periodu, rukometne aktivnosti „akademaca“ odvijale su se na sportskim terenima „Guberevca“, iznad današnje „Mostarske petlje“. Na ovom kultnom mestu beogradske omladine, pored sportskih aktivnosti, vikendom su se održavale čuvene igranke i muzički koncerti na kojima su karijeru započinjale mnoge legende domaće zabavne muzike (Đorđe Marjanović, Minja Subota ...). Prihodi od od ulaznica su se koristili za unapređenje studentskih aktivnosti i društvenog života.

Godine 1970. godine, na ovoj lokaciji je napravljena zgrada Ministarstva unutrašnih poslova koja je. Kasnije, uništena u NATO bombardovanju (1999. godine). Zbog gradnje zgrade MUP-a, Klub je bio prinuđen da preseli svoje aktivnosti, najpre na igralište „Železničara“, potom u Sportski centar „Olimp“ na Zvezdari, pa na igralište u ulici Stanka Vraza, onda „Radničkog“ u tadašnjoj ulici Žarka Zrenjanina, salu SD „4. april“ na Voždovcu ...

Od 1975. godine „studenti“ prelaze na terene Studenstkog sportskog centra na Bežanijskoj kosi gde je i danas srce sportskih aktivnosti Kluba u letnjem periodu. Kada je 1986. godine, na ovim terenima uvedena rasveta, bio je to pravi praznik za „akademce“. Moglo se trenirati i u večernjim časovima, što je omogućavalo bolje pripreme i bolji odziv igrača. Na žalost, zbog nemara i neodgovornosti pojedinaca, rasveta je „ukinuta“ 1996. godine. Tek dolaskom novog rukovodstva 2005. godine, Klub je kupio agregat i osvetlio jedan od terena na Kosi (popularni „Kavez“), pa su večernje rukometne fešte oživele.

U zimskom periodu, zavisno od ranga takmičenja i finansijskih mogućnosti, Klub je koristio već pomenutu salu SD „4. april“, Halu sportova na Novom Beogradu, stari DIF, „Pionir“, „Pinki“ u Zemunu, SC „Šumice“, salu na Banjici, a od obnove drugoligaškog statusa 2006.godine i „Malu arenu“ na terenima BASK-a. Od januara 2010. Klub se, za „zimski“ deo aktivnosti, privremeno stacionirao u zemunskom „Pinkiju“. Mlađe uzrasne kategorije zimi uglavnom koriste sale novobeogradskih osnovnih škola i montažni objekat SC „Agrimes“.

Dakle i nakon gotovo šest decenija kontinuiranog postojanja ovog uzornog sportskog kolektiva, Klub je i dalje „beskućnik“, bar kada je reč o objektu za sportske aktivnosti u zimskom periodu.

Do 1994. godine, zvanično sedište Kluba je bilo u prostorijama USOFKB (Univerzitetski savez omladine za fizičku kulturu Beograda) u Balkanskoj ulici broj 4. Te godine Klub se preselio u blok „F“ naselja Studenstki grad, gde je dobio na korišćenje jednu kancelariju, kao i ostali klubovi koji, kao i rukometni klub, pripadaju Sportskom društvu „STUDENTSKI GRAD“.

Ženska ekipa „Studentskog“ je postojala od osnivanja Kluba (1953.) do 1971. godine, kada je, na žalost, rasformirana, zbog nedostatka sredstava za njeno finansiranje.

U periodu postojanja, devojke su imale zapažene rezultate. Tako su „akademke“ 1958. i 1959. učestvovale u kvalifikacijama za savezni rang takmičenja. U četvrtfinalu Kupa Jugoslavije igrale su 1958. godine, protiv saveznog prvoligaša, novosadskog „Železničara“.

Bez sumnje, najpoznatije „ime“ u našoj ekipi bila je višestruka reprezentativka Jugoslavije Radmila – Mila Radunović . Za „Studentski“ je igrala Vukica Mitić, kapiten šampionske košarkaške ekipe „Crvena Zvezda“ i ženske košarkaške reprezentacije Jugoslavije.

Iako je, gotovo u celom periodu postojanja, „STUDENTSKI GRAD“ radio u teškim materijalnim uslovima, muški seniorski tim nije prekidao učešće na takmičenjima, svih ovih godina, sa izuzetkom 2001/02, kada je, zbog finansijskih problema, morao odustati od nastupa u Drugoj ligi i vratiti se u niže rang.

Seniori su se takmičili u gotovo svim rangovima takmičenja (Studentska i Univerzitetska liga, Beogradska zona, Druga sprska liga, Kvalitetna liga Srbije, Međurepublička liga). Konačno, 1997.godine, „akademci“ ulaze u Prvu saveznu ligu, što je, s obzirom na uslove rada, pravi sportski podvig i svakako najznačajniji sportski rezultat Kluba.

Muški seniorski tim je dva puta osvajao Kup Beograda ( 1957. i 1992.), a uspešno je reprezentovala domaći rukomet i na međunarodnim univerzitetskim prvenstvima u Švedskoj, Nemačkoj, (tadašnjem) SSSR-u i Poljskoj.

Značajni rezultati seniorskog tima su:

1955. „Studenti“ osvajaju Studenstku ligu i, u razigravanju za prvaka Srbije, gube od „Crvene Zvezde“ koja je kasnije osvojila šampionat Jugoslavije;

1977. „STUDENSTKI GRAD“, prvi put u svojoj istoriji, osvaja Kup Beograda;

1978. „Studentski“ je bio finalista kupa Beograda;

1986. „Akademci“ pobeđuju na izuzetno jakom međunarodnom turniru u poljskom gradu Lođ;

1986. Osvojeno prvo mesto u Drugoj sprskoj ligi – grupa Beograd;

1991. Po drugi put, posle 14 godine, „Studentski“ postaje pobenik Kupa Beograda;

1991. Prvo mesto na međunarodnom turniru u Marburgu (Nemačka);

1992. Plasman u polufinale kupa Srbije (poraz od „Partizana“);

1996. Prvi put u istoriji Kluba seniori ušli u Prvu saveznu ligu;

2005. Prvo mesto u Kvalitetnoj ligi Srbije i plasman u Drugu rukometnu ligu Srbije;

2009. Osvojena vicešampionska titula u Drugoj rukometnoj ligi Srbije – grupa „Centar“.

Na godišnjoj Skupštini 2004. godine dolazi do značajne reorganizacije Kluba i izbora novog rukovodstva. Stvorena je nova vizija razvoja Kluba i sačinjeni planovi rada. Homogenizovane su klupske strukture, osnovana Škola rukometa, ojačana materijalna baza Kluba, obezbeđeni kvalitetni kancelarijski uslovi...

Rezultati nisu izostali – klub je finansijski konsolidovan i omasovljen, seniori su ušli u viši rang, mlađe kategorije osvojile čitav niz državnih prvenstava, članstvo se udvostručilo. Škola rukometa „Studentskog“ je, nekoliko godina za redom, proglašavana za najuspešniju u Srbiji. Intenziviran je i sociološki aspekt života Kluba, kroz brojna okupljanja, druženja, proslave dobrih rezultata, ustanovljavanje „Dana Kluba“ ... Može se reći da je otvorena nova uspešna stranica istorije Kluba.

Studentski“ je izuzetno ponosnan na činjenicu da su drugi klubovi, pred utakmice sa našim seniorima, govorili da „igramo sa Studenstkim“, a ne „protiv Studenstkog“. Taj podatak govori da je „STUDENTSKI GRAD“ uvek važio za uzoran i prijateljski rukometni kolektiv.

U celom periodu postojanja, Klub je bio „prva sportska stanica“ za mnoge studente-rukometaše koji su iz unutrašnjosti dolazili u Beograd, radi daljeg školovanja. Tu su sticali nova prijateljstva, gradili duh zajedništva, uživali u pravom sportskom amaterizmu... Gotovo da nema dela bivše Jugoslavije iz koga nije bio bar jedan rukometaš „Studentskog“. Slično, iz Kluba se odlazilo dalje, u nove sportske izazove, ali je „Studentski“ uvek ostajao u srcu.

Kroz ovaj Klub je prošlo više od 1000 igrača, od kojih su mnogi napravili uspešne sportske i poslovne karijere i uzoran društveni ugled. „Studentski“ je na to ponosan, više nego na bilo koju sportsku pobedu. Rukometaši „Studentskog“ odlazili su u slavne klubove, poput „Metaloplastike“, banjalučkog „Borca“, „Zvezde“ i „Partizana“, pančevačkog „Dinama“, nekad izuzetnog „Kristala“, ... Neki su karijeru nastavili u inostranim klubovima (Francuska, Španija, Australija, Holandija, Kipar...).

Teško je nabrojati sve one koji su igrali za „Studentski“, a kasnije, sa „Studenstkim“ u srcu, napravili izuzetne sportske karijere, poput Borivoja Stankovića, Mirze Pašića, Vedada Ljubuškića, Ljube Radovanovića, Mitka Vučinića, Zorana Mićovića, Milana Ivanovića, Saše Milića, Mija Lješkovića, Predraga Peruničića, Svetozara Stankovića, Darija Daničića, Rastka Stojkovića i mnogih drugih.

I danas, Klub održava kontakt sa bivšim igračima i članovima, uz prijatna podsećanja na prethodna vremena.

Ne treba zaboraviti ni one koji su svojom stručnošću i trenerskim radom unapredli Klub i doprinosili širenju sportskog morala među mladim rukometašima. Pomenućemo Acu Jovanovića, Lazu Jagodića, Bocu Cvijetića, Ljubomira Kuprešanina, Đorđa Vučinića, Denka Stefanovića, Jezdu Stankoviča, Mileta Maleševića, Zvonka Zavišu, Tomislava Raguža, Milana Suzića, Petra Lazarevića...